Niniejsza powieść jest umiejscowiona po śmierci Jozuego, w okresie dziejów, kiedy nie było króla w Izraelu i każdy robił, co w jego oczach było słuszne (Sdz 21, 25). Jej bohaterami są ludzie określani w języku hebrajskim za pomocą wyrażenia šof’tîm, któremu w polskich przekładach odpowiada słowo „sędzia”.
Bóg dla zrealizowania swych zbawczych zamiarów względem swojego ludu posługiwał się wybranymi przez siebie ludźmi, obdarzając ich zdolnościami, wyposażając w swego ducha, czyli moc potrzebną do wykonania powierzonych im zadań.
Biblijni sędziowie rozstrzygali spory między Izraelitami, ale również organizowali i przewodzili zbrojnym walkom przeciw wrogom Izraela. Byli nie tylko sędziami, ale również rządcami Izraela. Nie byli jednak ludźmi świętymi w naszym rozumieniu, lecz bohaterami posiadającymi pewne uzdolnienia, skupiali wokół siebie współplemieńców i prowadzili ich do zwycięstw.
